bilamana pak lOng aku duk sibuk nak carikan jodoh untuk aku, aku mula jemu dan muak dengan situasi sebegini. 22 tahun. muda lagi kan? ke da tua sangat? pelik.
"cari anak prOfessOr."
"err. tak nak lah. penting sangat ke status anak prOfessOr tu? alOng lagi rela kahwin dengan anak nelayan. cukup sekadar dia rajin untuk ubah cara hidup dia dari kahwin dengan anak yang harapkan duit mak bapak."
aku rasa aku da tolak dengan cara paling lembut. ke tu da kira kurang ajar? hehe.
"bang lOng, kita nak kat anak prOfessOr. anak prOfessOr tu nak ke kat anak kita?"
walah!! mak, mak memang terbaik lah. tersengih lebar aku kat sebelah mak. kadang2 manusia ni harap manusia lain untuk jadi sempurna. tapi sempurna ke kita untuk orang lain? maaf. mungkin berbelit.
ni bukan entry marah kat pak lOng aku okeh. haha. jangan salah paham lak. pak lOng aku tu cuma mukadimah kepada bebelan seterusnya.
kadang2 kita harap untuk orang lain berbudi bahasa, menjaga tatasusila, hormat orang tua tapi diri kita tu berbudi bahasa sangat kah? anak kita tu hOrmat orang tua kah?
what yOu give, yOu get back. karma.
bila anak kita mula kurang ajar, kita mula gelabah salahkan anak Orang lain. lupa. lupa yang kita patut didik, "anak, kau yang salah". ajaran terbaik datang dari rumah. sebat anak sendiri lebih mulia dari tunding jari ke anak orang walaupun sebenarnya anak kita yang salah.
menuju ke arah kesempurnaan itu bagus tapi janganlah diharap kesempurnaan yang sempurna dari orang lain. entahlah. aku betul2 bengang dengan orang yang hipOkrit. kata diri baik walhal perangai tak ubah macam dajal. kasar. maaf.
aku kalau boleh tak mahu pandang kebelakang. pedih. perit. pengalaman memang betul2 ajar aku. aku macam lalui sebuah terOwong yang cam haram tak nampak langsung cahaya. betul. kita kena belajar dari sejarah. tapi aku memang tak mahu ingat tentang sejarah tu lagi.
aku nak pandang kehadapan. aku rasa aku da mula nampak cahaya walaupun cahaya tu hanya sebesar lubang jarum. sekurang2nya aku mampu untuk terbang balik walaupun sayap aku cedera parah.
syukur. cara terbaik untuk berterima kasih. orang kata, sebaik2 kawan adalah musuh kita. betul juga. tu cermin yang terbaik sebab hanya musuh yang akan cakap perkara benar pasal diri kita.
cermin diri sebelum tunding jari pada orang lain.
cukup sempurnakah aku untuk orang lain?
No comments:
Post a Comment